با تشکر از همه دوستانی که به وب من سر می زنند

می خواهم کز کنم

درون آلبومی با عکسهای خاطرات

بغض خواهم کرد به مادربزرگی که

چند خیابان آنطرف تر نفس می کشد

و مرا می خواند به فاتحه خوانی

رسم این نبود

رسم این نبود

سبزه ها هر روز زرد می شوند

و سیزده عدد نحسی نیست

که که نحسش کردیم

گناه بچه ای که پدرش در زندان نفس می کشد چیست

وتقدیر درختهای گیلاس بدون باغبان

آیا هنوز در تصورات شما جایی دارند سالمندان

و ساختمانهایی که تنهایی را در خود جا می دهند

mezakimatsor@yahoo.com

mezak.blogfa.com

kazemrostami99@gmail.com

بیهوده می روی

کمی بایست

ترانه هایم را گوش کن

جاده ها همچنان هستند

من هستم

تو هستی

اما ساعتی دیگر نیستیم

جاده ها هستند

این کاغذهای سفید

این صندلی های موازی

این نگاههای ممتد

مرا از تو دور می کنند

تو را از من

حرفی بگو

بغض تنهایی ات را بشکن

من هنوز منتظرم

.....

می گویی عشق

و می روی آنجا که

می تراوند مرگ را

شاخه های آلوده

و می گویند عاشقند

کفن به دست

دنبال گور می گردند

می گویی عشق

و کودکی از گرسنگی

شیون می کند

تو پنجره ها را می بندی

مبادا

صدا به صدا برسد

کوچه ها متروک می شوند

ردپاها ی موازی به هم نمی رسند

می شود خدا را حس کرد

دور نیست

همیشه تنهاست

ما در خودمان

تنیده می شویم

فرصت برای پرواز می میرد

آخرین یادگار پاییز

در پله ها بود

مادر بزرگ بود

هنوز نفسی داشت

پاهای خسته از این دنیا

واز پله ها

پنجره ها مرا از او می گرفت

دستش که رها شد فهمیدم

دندانهایش برای من ماند

هر روز آنها را مسواک می زنم

با آنها حرف می زنم

مادر بزرگ همیشه با من است